مرکز تحقیقات عوامل اجتماعی موثر بر سلامت

در پژوهش ملی که در خصوص فناوری‌های کمکی انجام شد نتایج به شرح ذیل بود:

1- با توجه به سطح نیاز 25 درصد می‌بایست برای این تقاضا برنامه‌ریزی‌های اساسی در سطح کلان صورت گیرد و در این برنامه‎ریزی‌ها به توزیع عادلانه وسایل و خدمات مورد‌نیاز خصوصاً در مناطق کم‌برخوردار توجه ویژه صورت پذیرد.

2- دسترسی به فناوری‌های کمکی تا حدودی قابل‌قبول است و این به دلیل توسعه دانشکده‌های توانبخشی و دانش حرفه‌ای موجود و دسترسی مناسب مردم در کشور به خدمات موجود در این زمینه می‌باشد. ولی این وضعیت در روستاها و مناطق کم‌برخوردار به طور قابل‌توجهی کم می‌شود که این ضرورت توجه به این بخش‌ها را تبیین می‌نماید.

3- مهم‌ترین منبع تامین‎کننده وسایل کمک‌توانبخشی بخش خصوصی است و بخش دولتی و سازمانهای مردم نهاد سهم اندکی در تامین آن را دارند، عمدتاً محل پرداخت از طریق پرداخت از جیب مردم می‌باشد و مهم‌ترین مانع عدم دسترسی مقرون به‌صرفه‎نبودن وسایل است که لازم است در این خصوص به پوشش بیمه‌ها و ارائه خدمات حمایتی بیشتر توجه شود.

4- رضایت افراد استفاده‌کننده از وسایل کمک‌توانبخشی در سطح مناسبی است که شاید مهم‌ترین دلایل آن دسترسی بالا به فناوری‌های اصلی و شناخته‌شده می‌باشد.